Ankara Kalesi’nde yer alan Erimtan Müzesi’ni oluşturan üç tarihi evin dış mekan algısı kentsel ve mimari ölçeklerde korunurken iç mekanda bütüncül bir tasarım anlayışı geliştirilmiştir. Eski ve yeni arasında yer alan kesin çizgi Ankara’ya özgü malzemelerle vurgulanmış, doğal Ankara taşı ve brüt betonarme yüzeyler bu gerilimli çizginin okunmasına araç oluşturmuşlardır. Tarihi ev kalıntılarının bugüne kadar getirdiği dış duvarlar müze işlevlerini barındıran ve derinliği olan mekanlar olarak ele alınmış, tüm servis ve altyapı birimleri bu mekanlarda konumlandırılmıştır. Müze ana girişi, hediye dükkanı, vestiyer ve asansörü barındıran güney duvarının açıldığı asma katta koleksiyonun seçilmiş eserleri sergilenmekte ve dolaşımın bir alt katta yer alan kalıcı sergi mekanları ve toprak altında yer alan geçici sergi hacimleri ile devam ettiği görülebilmektedir. Aynı duvar alt katlarda mutfak, depo ve ıslak hacimlerini içine almaktadır. Genişletilen kuzey duvarı bir arkeoloji kütüphanesi olarak tasarlanmıştır. Doğu ve batı duvarlarında içte ve dışta yer alan nişler, alışılmış sergileme vitrinlerini yorumlayarak güncel spolialara dönüştürmüştür. Kendi bağımsız girişleri ile müze etkinliklerini destekleyen, çok amaçlı salon, cafe ve atölye mekanları gerektiğinde sergi mekanlarına dönüştürülebilecek şekilde tasarlanmış, tüm bu işlevlerin açıldığı kentsel teras Anadolu Medeniyetleri Müzesi, Koç Müzesi ve Erimtan Müzesi’ni birleştiren “müze yolu” ile yeniden tanımlanmıştır.