Kızılırmak ve çevresinin kenti ile entegrasyonunda doğa, kent ve yaşam temel kavramlar olarak ele alınmaktadır. Bu doğrultuda önemli bir ekolojik değer olarak Kızılırmak vadisinin doğal yapısının korunması, kent ile fiziksel ve işlevsel açıdan bütünleşmenin sağlanması ve oluşturulacak çevrenin sosyal yaşama entegrasyonu yaklaşımın temelini oluşturmaktadır. Özetle, boşluğun kentsel alanla entegrasyonunda, değişken koşullara uyabilen mekan kavramı vurgulanmaktadır. Bu nedenle, projenin genel kurgusu "adaptif koridor" kavramı üzerine geliştirilmiştir. Programatik yöntem, belirlenen yapı işlevlerinin her birinin mekansal ilişkilerini kuran birer SOY TİP temel alınarak kurgulanmasını öngörmektedir. SOY TİP'ler her yapı işlevinin büyüklüğünü, iç işleyişini, dolaşımını, servis veren ve servis alan mekanlarını, ve kütlesel biçimlenişini tariflemektedir. Yapıların rekreasyon alanı ile ilişkilerini SOY TİP'lerin çevreleri ile mekansal ilişkilerini tanımlayan alt tasarım eylemleri kurmaktadır. Bu alt tasarım eylemleri 3 grupta sınıflandırılmıştır: ZEMİN, DUVAR, TOPOĞRAFYA. Yapılar konumlandırıldıkları noktalarda yakın çevrelerindeki açık alanları örgütleyen hangi asal eleman ya da elemanlar mevcut ise onunla ilişkilenerek kurgulanmaktadır. Tüm bu ilişki biçimleri programatik yöntem çerçevesinde her bir SOY TİP için tanımlanmıştır. Bu tür bir açık yaklaşım, bu büyüklükteki bir alanın bütünlük içerisinde tasarlanmasının gerçekçi ve verimli bir yöntemini sunmaktadır. Zaman içerisinde oluşabilecek yeni gereksinim ve değişiklikler bu çerçeve içerisinde yerini bularak rekreasyon alanının bütünlüğü içerisinde yerini bulacaktır.